02. Życie jest najlepszym nauczycielem

W roku 1894, miejscowość Omsk, na Syberii, była ucieczką do wnętrz zimnego, pięknego, ale jakże brutalnego terenu. Był to pierwszy rok, kiedy stworzone zostało połączenie kolejowe Omskiem, a Moskwą oraz Chinami. Daleko od Moskwy, Omsk był miastem wygnańców, intelektualistów oraz odmiennych politycznie obywateli.
Anathol Josephowitz (później Josepho) urodził się w przemysłowym mieście, w rodzinie dobrze prosperującego jubilera. W wieku 3 lat, Anatol stracił matkę i zacieśnił swoje więzy z ojcem. Nawet w tak dzikich terenach jak na Syberii, w wieku ośmiu lub dziewięciu lat, Anatol zaczął myśleć o podróżowaniu po świecie, a szczególnie o odwiedzeniu Ameryki, aby zobaczyć ‘Dziki Zachód’. Niezwykle również zajmowały go aparaty Brownie, które sprawiły, że fotografowanie stało się dostępne dla coraz liczniejszej klasy średniej. Jako dziecko, po ujrzeniu swojego pierwszego aparatu, zaintrygował się i powiedział ojcu, że chce nauczyć się wszystkiego co jest możliwe o fotografii, później dołączył do lokalnego instytutu technicznego. Anatol był niecierpliwy, jednakże w wieku 15 lat (ok. 1909 roku), powiedział ojcu, że jest to najlepszy czas, aby zacząć odkrywać świat. Jego ojciec, zgodnie z popularnym magazynem, wydanym w 1926 roku, powiedział Anatolowi „Życie samo w sobie, mój synu, jest najlepszym nauczycielem. Jedź. Podróżuj. Pracuj. Ucz się. Słuchaj… Wróć, kiedy wrócisz. Ciągle będę na ciebie czekał. Chcę być z ciebie dumny, kiedy wrócisz. Pamiętaj o tym mój chłopcze”.